14.

Ο Αντρέας άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του...

Μνήμες, εικόνες, λόγια, πένθιμες μουσικές… όλα άρχισαν να στροβιλίζονται στο μυαλό του.

Θυμήθηκε τότε… τότε που η μάνα του και ο πατέρας του του έσφιξαν πισθάγκωνα την κρουαζέ τη ρόμπα για να του απαλύνουν τον πόνο, ποτίζοντας τις φλεβες του περισσότερη δόση  Ayahuasca.

-         «Δεν είμαι τρελόςςςς, αισθάνομαι… και για πρώτη φορά θέλω να το ζήσω. Τα λάθη σας δεν θα με ακολουθούν για μια ζωή. Τι φταίω εγώ αν εσείς είστε συναισθηματικά νεκροί;».

-         «Μα, αγόρι μου, δεν είναι σωστό!

- «Δεν είναι πόνος ο έρωτας… Αφήστε μεεεε!»

-         «Την αδελφή σου;;;;;;»

-         «Την ποια;;;;».

…. Σιωπή…

Μεσ’ τη σιωπή δυο λέξεις… οι λέξεις τους… Sec – Clan… “από τη γλώσσα των Ετρούσκων…”, εσύ Sec εγώ Clan. Ποια ή αλήθεια και ποιο το ψέμα;

Από τότε πέρασαν χρόνια…  Ο Αντρέας αποστασιοποιήθηκε και κλείστηκε στον εαυτό του, βυθισμένος στον καναπέ του… στη σιωπή… ένας επαναστάτης χωρίς αιτία.

Μέχρι τη μέρα που την άρπαξαν οι Νέμπιας. Ήταν τότε η στιγμή που άρχισε πάλι κάτι να σκυρτάει μέσα του...

-         Μάνα γιατί με γέννησεεεες; Παρ’ τα χέρια σου από πάνω μου!! Πού είναι η Έλλη;

-         Τι έπαθες Αντρέα μου; Γιατί ουρλιάζεις; Η μάνα σου πέθανε;

Τότε ο Αντρέας, έτσι όπως ήταν θολωμένος, την σπρώχνει και με μανία τυλίγει τα χέρια του στο λαιμό της!

-         Αντρέααα, τι κ ά ν ε ι ς;;;;

Ο Αντρέας πλημμυρισμένος από εκδίκηση ουρλιάζει:

- Θα σε σκοτώσω και σένα και τα ψέματά σου! Πού είναι η Έλληηηηη;; Μίλα!!!

Τραβάει τα χέρια του, κάνει δυο βήματα πιο πίσω και τι να δει…

Την Έλλη να κείτεται χάμω, γυμνή…

- Έλληηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!