Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα σας




 και καλώς προσγειωθήκατε στην πίστα του πονικοδρομίου μας.

  Αυτό το μπλόγκ ξεκινάει σαν ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι γραφής ανάμεσα σε φίλους. Άλλους παλαίμαχους, άλλους κατά φαντασίαν και άλλους νεόκοπους του κυνηγιού των λέξεων και των φανταστικών ηρώων.

  Η ιδέα δεν είναι καινούρια. Παραμυθάδες απ’ τα βάθη του χρόνου, τροβαδούροι του μεσαίωνα, παρέες ντανταϊστών στα Παρισινά καφέ του μεσοπολέμου, αλλά και φοιτητοπαρέες στα καφέ των Εξαρχείων και σύγχρονοι διαδικτυακοί crowdwriters πειραματίστηκαν και εξακολουθούν να πειραματίζονται με την ιδέα της συλλογικής συγγραφής.

  Το μέσο: Ο blogger. Για την διαδραστική δυνατότητα που μας προσφέρει να επικοινωνούμε μεταξύ μας, αλλά και με άλλους φίλους που πιθανόν να ενδιαφέρονται να μοιραστούν μαζί μας την εμπειρία αυτή.

  Οι συνεργάτες: Κοιτάξτε δεξιά. Στο πρώτο αυτό project οι δράστες είμαστε πέντε.

  Οι κανόνες: Ένας από εμάς ξεκινάει μια ιστορία. Τη σκυτάλη παραλαμβάνει ο επόμενος κ.ο.κ. μέχρι να ξαναρχίσει ο κύκλος. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να πάρει την πλοκή και τους ήρωες και να τους συμπεριφερθεί κατά τη βούλησή του, όπως και όπου η φαντασία του τον οδηγήσει, μέσα σε 500 το πολύ λέξεις – ο μόνος περιορισμός που τίθεται . Η ιστορία οφείλει να ολοκληρωθεί σε 3 κύκλους.

  Τα σχόλια: Ναι, εδώ είναι που χρειαζόμαστε τη βοήθεια του κοινού. Και δεν μιλάμε για απλή κριτική - που καλή είναι και τη χρειαζόμαστε. Θέλουμε και τις ιδέες και τις προτάσεις σας, γιατί όχι, και τους ευσεβείς σας πόθους για την τροπή και την εξέλιξη της ιστορίας μας. Ακόμα και αν εμείς, ασεβέστατα, δεν σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε πάντα ή και πιστά….

                                                                                                                           Οι Ποντικοδρόμοι

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος22:07

    Επιτέλους προσγειώθηκα! Η αλήθεια είναι ότι ένα τζετ λανγκ το έχω η γυναίκα, είχε και κάτι κενά αέρος, αλλά τέλος καλό, όλα καλά που λέει και μια παλιά κινέζικη ρήση!
    Οπότε κάθομαι αναπαυτικά στη μπερζέρα, σκεπάζομαι με το παπλωματάκι μου και περιμένω εναγωνίως την αρχή του παραμυθιού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ορίσατε! Όλοι, μια αγωνία την έχουμε, δεδομένου ότι δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει ο επόμενος... Ξεκινάμε και βλέπουμε. Τουλάχιστον θα κάνουμε την πλάκα μας…

      Διαγραφή
  2. Ήρθα κι εγώ που τρελαίνομαι για παραμύθια και ιστορίες!!!
    Καλώς σας βρήκα και καλορίζικο το ποντικοδρόμιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα όμως σύμπτωση...απόψε ανέβασα ανάρτηση με γάτες...χαχα!!!

      Διαγραφή
    2. Προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας με τα κατά τ’ άλλα συμπαθή τετράποδα…. Εξ’ άλλου, κατάφερε να παρεισφρήσει και μία γάτα στο μπλογκ, για να κατασκοπεύει, λέει. Οι απώτεροι σκοποί της θα δείξουν εν καιρώ. Ελπίζουμε σε ιστορική συμφιλίωση….

      Διαγραφή
  3. λοιπόν αρχίζω ευχές:
    καλοτάξιδο,καλότυχο,καλόβολο,με ένα καλό παιδί (ωχ σόρυ,μπερδεύτηκα)!
    καλώς ήρθατε στην βλογοχώρα!!!
    θα είμεθα εδώ και θα σας διαβάζουμε συνέχεια!

    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ πολύυυυ…. Και μην το παίρνεις πίσω το παιδί. Και τα ποντίκια έχουν ψυχή. Και ανάγκες…

      Διαγραφή
  4. Εντάξει τον βρήκα το δρόμο, ξανακαλορίζικα και με το καλο.
    Δεν ξέρω για το Παρίσι, εγώ οτι συνέβαινε στην Αθήνα ήξερα με σκυτάλη συγγραφέων... πσσσσσσσ τι θυμήθηκα τώρα. Τους κλασσικούς. Με το καλο με το καλο.. το γλυκό? αμαν κυριε (κύριος ειστε ειπαμε?) Τίκι μου, γλυκό τάξατε, που να ψάξω η γυναικα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα γλυκάκια τα έκρυψα στην επόμενη ανάρτηση. Όσο για τους κλασικούς, είπα να μην τους πιάσω στο στόμα μου, είναι ασύμφορος ο συνειρμός…

      Διαγραφή