Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

5.



Φυλακή. Ξεκινώντας από το βλέμμα μου.
Η φυλακή των ματιών μου. Κολλημένες  ψεύτικες βλεφαρίδες κάγκελα στο φως. Τα πόδια μου μέσα στις υπόλοιπες εφαρμοστές μου μαύρες μπότες, ακίνητα, στην ίδια θέση. Τον ονειρευόμουν. Μέσα στο σκούρο χωρίς τσάκιση γυαλιστερό του λύκρα κορμάκι, με το λογότυπο ανάμεσα στο στήθος, το ασορτί καλσόν, το μαύρο βρακάκι του με την χρυσαφένια ζώνη και τις ψηλές εφαρμοστές λουστρινένιες μπότες του. Όμορφος στο πάντα μέσα μου. Και έπειτα εκείνο το βλέμμα – μαχαιριά. Το τελευταίο πράγμα που αντίκρισα. Την αγωνία του, τον φόβο του, την πάλη του να προσπαθεί να περάσει ανάμεσα στους ανθρώπους. Και η αγάπη του, η λαχτάρα του να με φτάσει, που έκανε τα μάτια του λαβές, για να πιαστώ. Και τέλος η κραυγή του. Θηλιά στο λαιμό μου να με πνίγει στην αρχή, και υφαντό ζεστό, να με ζεσταίνει πια. «Όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι………»

Και τώρα εδώ. Σ’ ένα σύμπαν αντανάκλαση, σ΄ ένα fractal, αυτό-όμοιο με διαφορετικά επίπεδα μεγέθυνσης του Γκόθαμ. Σ ένα Σύμπαν αντίγραφο,  μαρκαρισμένων ανθρώπων που μύριζαν, μίλαγαν, άγγιζαν, όπως εγώ.

΄Ηρθε πρώτος και μου μίλησε. Η εικόνα του ανοίκεια. Μα η φωνή του γέφυρα στη ζωή που έχασα. Έκλεισα τα μάτια μου, προσποιήθηκα πως τον άκουγα, να μου εξηγεί, να με παρηγορεί, να με βλέπει να κλαίω. Ο πατέρας του. Πόσες και πόσες φορές δεν την είχα ακούσει να του μιλά, να του μοιράζεται  μέσα από τον κόρφο της, «Χαράλαμπε μου…».
Ήταν όλοι εκεί. Τα δύο του αδέλφια, συγγενείς, γείτονες, φίλοι. Οι απόντες μας όλοι. Ένας ένας δομούσε γύρω μου την αντανάκλαση της ζωής που έχασα.
Και μέσα μου το μόνο που ευχόμουν ήταν να ήταν εκείνος εδώ. Κατάρα στη θυσία της απουσίας του, ευχή στο βωμό της αγάπης μου.
Ο Αντρέας μου…, μαζί με εκείνο το τραγούδι. Λοβοτομή στο μυαλό μου.

Λόγια, ψιθυρίσματα, αναφιλητά, τοίχος γύρω μου. Και έπειτα εκείνοι. Οι Νέμπιας. Ανάμεσα στους αφαιμαγμένους ανθρώπους. Να τρέφονται από την λύπη τους. Η κινητήριος δύναμη τους. Όσο η λύπη ρουφούσε τους κάτοικους της Γκόθαμ Σίτυ, τόσο εκείνοι βρίσκαν άφθονη τροφή για να ζήσουν. Από τον καθένα ο πόνος του, τροφή στον πολλαπλασιασμό τους. Γέννημα από τους φόβους μας. Πλάσματα της φαντασίας μας και πιο πραγματικοί από τον ίδιο μας τον πόνο. Μόνο μια στάλα χαράς, και θα τους σκότωνε. Μα που να βρεθεί σε εκείνο ταφικό εστιατόριο.
Και τώρα, εκεί. Μακριά του. Να ρουφούν την αδυναμία μου. Να μετανσαρκώνουν την απουσία του. Μέσα από μια στιγμή χάθηκαν όλα. Μύρισαν την λύπη μου, ακτινογράφησαν τον πόνο. Και ήξεραν πως χαρά εξατμιζόταν μέσα μου. Ήμουν έτοιμη Τροφή για κείνους. Όλοι πάνω μου. Με τη μορφή του, κολλημένοι να εισπνέουν την λύπη μου. Συνουσία διαστροφής. Αντανάκλαση  πόθου, σε αφαίμαξη ζωής. Από τον καθένα χωριστά. Ένα διεστραμμένο οργιαστικό πάρτυ, feed swinging. Παραδόθηκα. Κατάλαβα. Δεν περίμενα. Ένα παράλληλο Γκόθαμ οικοδομούνταν, με ταϊσμένους Γκρίζους καπνούς. Όταν πια δεν θα χει μείνει ψήγμα χαρά στη Γκόθαμ, παρά μόνο λύπη, τότε εκείνοι θα κυριαρχούσαν. Θα αντιστρέφανε τον χάρτη. Και εμείς με την αξόδευτη λύπη μας θα δίναμε ώθηση στην τροφή τους.
Και αφέθηκα. Στο καπνό. Στην εικόνα του.  Στην ακαριαία στιγμή. Ήξερα πια πως θα έρθει.
Θάρθει. Να με δέσει πάνω του.



                                                                                                               Συνεχίζεται......

9 σχόλια:

  1. Απαπαπαπα! τί τραβάει το κοριτσάκι και δεν το μολογάει.... Και τί; Περιμένει από τον άλλον τον μπουνταλά να την σώσει; Αλλά έτσι είναι οι γυναίκες, στραβώνονται... Τι να πω; Τα καλύτερα της εύχομαι. Μακάρι να ξυπνήσει ό άλλος και να κάνει κάτι, γιατί δεν την βλέπω καλά τη δουλειά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος18:45

    Μετά από αυτά που διάβασα, αισιοδοξώ!
    Είμαι σίγουρη ότι κάτι μαγικό θα γίνει και θα ξυπνήσει ο ιππότης μέσα στον μουρόχαβλο τον Αντρέα και θα πάρει τα πάνω του και θα πάει να σώσει την Έλλη και μετά θα τρέχουν χέρι-χέρι στα ολάνθιστα λιβάδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραία πούγραψες Ασβούλα. Δε καταλαβαινω Χριστό γιατί ειμαι κι αγράματη του δημοτικού μα εγραψες πολύ ωραία!!!!!!!!

    Καλή χρονιά σ όλους σας ποντίκια και γατιά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλη χρονια σε όλους τους φανατικούς μας αναγνώστες. Ορατούς και αόρατους. Παραμείνετε συνδεδεμένοι διότι ακολουθούν συνταρακτικες εξελίξεις.Από τον Μάρτιο θα κυκλολοφορεί η ιστορια μας και σε DVD στο Τηλέραμα μαζί με τα επομενα επεισόδια. Αποκλειστικά!!!! Δυστυχως δεν μπορω να σας φανερωσω τιποτα για την εξελιξη, διοτι εχω υπογραψει συμβόλαιο. Το μονο που μπορω να σας πω ειναι πως θα υπαρξουν ανατροπες που δεν τις περιμενετε,Ακολουθει το ευρηματικό Πον Τίκι που θα μας γοητέψει με το επόμενο επεισόδιο. Παραμείνετε στους δέκτες σας!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ουδέν σχόλια
    Επαθα πλακα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ουδέν σχόλια
    επαθα πλακα κακακακακα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. σνιφ σνιφ... και τωρα θα μεινω ασχολιαστη; σαν καμμια τυχαια; απαρατηρητη; του πεταματου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Αντρέας της...!!!! Ακόμα ονειρεύεται αυτόν τον μπουνταλά; Τα αδέρφια του τι μέρος του λόγου είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @spycat
    Χμμμμμ!!! ποτέ μη λες ποτέ.... Αυτό με τ' αδέλφια, κι εγώ θα ήθελα να το μάθω... Α ρε ΄Ελλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή