Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

6.



    Όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι………


  «Γκρίζος καπνός παντού. Μια πόλη που ζυμώνεται καθημερινά με τον τρόμο. Μια πόλη γεμάτη ανθρώπους σιωπηλούς. Ποντίκια που τρυπώνουμε σε σιχαμερές τρύπες μες τη γη. Οι βρώμικες ανάσες και ο ξινισμένος ιδρώτας του τρόμου. Καταφύγια. Σκιές μες στις σκιές μας. Και ο καπνός παντού γύρω μας, στη σκέψη μας, στις ανάσες μας, στις ζωές μας. Μόνο ξόρκι του κακού στα σωθικά μας δεν μπορεί να γίνει. Μια ανάσα του τσιγάρου που θ’ απαλύνει τον πόνο, θα χαλαρώσει τον κόμπο στο λαιμό μας. Λες κι αν αγνοήσουμε τη δύναμη του, θα λησμονήσουμε τους απόντες μας. Τις μαύρες τρύπες που απλώνονται σαν τεράστιο κενό στης ζωές μας. Τους αγαπημένους μας. Κάθε άνθρωπος σ’ αυτή την πόλη και μια μαύρη τρύπα. Ένας γκρεμός που πάνω του τραμπαλιζόμαστε φλερτάροντας το χάος.

  Τους αποκαλούν Δαίμονες, Γκρίζους, Νέμπιας. Πλάσματα της φαντασία μας, πιο πραγματικοί κι από τον ίδιο μας τον πόνο, τροφή των φόβων μας.

  Ο Δήμαρχος και οι αρχές του τόπου, τρομαγμένα ανδρείκελα,  ατάραχοι διαβάζουν τα προκλητικά μηνύματα τους σ’ όλους εμάς, που αμίλητοι και φοβισμένοι τρέμουμε σαν φύλλα που τα σαρώνει ο  άνεμος...

  Όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι………

 Το βλέμμα  της που έσβησε στο βλέμμα μου, μετουσιώθηκε σε μαχαίρι. Μου ξέσκισε τον εγκέφαλο, μου τρύπησε την καρδιά, μου έλιωσε τα λαγόνια. Με ξύπνησε απ’ τον λήθαργο.



  
  Εκείνη τη μέρα, λίγες μόνο ώρες πριν, χωμένος στην αυτόλύπηση, ευνουχισμένος απ’ τον φόβο, σάρκαζα την μόνη επανάσταση που θαρρούσα ότι θα τόλμαγα ποτέ: ένα τσιγάρο στα κρυφά, μια τολμηρή παράνομη εφημερίδα. Ένας ξεπεσμένος σωτήρας του κόσμου, κρυμμένος πίσω απ’ την στοργική ποδίτσα της μαμάς, που ξεχνάει να κλαίει για τους απόντες, αλλά χύνει ποταμούς δακρύων πάνω απ’ την καμένη πίτα του άνανδρου ψευτο-σωτήρα μας.

  Όχιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι……… Όχι άλλο πια…

  Όχι, για τον πατέρα και τ’ αδέλφια μου, που χάθηκαν αφήνοντας το μαύρο αποτύπωμα της απουσίας τους στη ζωή της μάνας μου. Όχι, για την πόλη μου, που κόβει μπουκιές λύπης για να τραφεί, φόβου για να χορτάσει, ψευτιάς για να ξεχάσει και ν’ αποκοιμηθεί. Όχι, για το γκρεμό που γεύομαι κάθε στιγμή, στοιχειωμένος απ’ το θλιμμένο της βλέμμα, μικρή ανάσα άνομου καπνού. Όχι θείε Τάκη. Όχι άλλο πια. Χόρτασα.

  Προχθές, την ημέρα της χαζογιορτής τους, ξύπνησα με τη φωνή της να μου τραγουδά. Ξέρω πως θα με πεις τρελό, απελπισμένο, μα την πίστεψα αυτή τη φωνή. Είμαι σίγουρος, είναι κάπου μόνη και φοβισμένη. Και περιμένει εμένα. Είμαι σίγουρος. Θα ξαναβρεθούμε. Μόνο που εγώ, εγώ έχω ξεχάσει ποιος είμαι. Ο φόβος που έθρεψε το θηρίο, κατασπάραξε τον άνδρα που ήμουνα. Και τώρα νοιώθω μόνος. Μόνος και γυμνός. Ποιος είμαι θείε Τάκη; Ποιος στ’ αλήθεια είμαι;»




  Ο θείος Τάκης χάιδευε αφηρημένα το αρνάκι δίπλα του όσο κρατούσε ο αγριεμένος μονόλογος του Ανδρέα. Ξεφύσηξε μια γερή τουλίπα καπνού και καρφώσει το διάφανο φωτεινό βλέμμα του στα μάτια του «αγοριού» που έκαιγαν από φλόγα πρωτόγνωρη. Πόσο παράξενο να τον σκέφτεται ακόμα σαν αγόρι αυτόν τον κουρασμένο άντρα, τον μέχρι χτες νικημένο… Ρημαγμένος από τον πόνο της απώλειας, συγκλονισμένος από την μέχρι πρότινος παραιτημένη απάθειά του, γοητευμένος από την ίδια του την αφύπνιση, ο Αντρέας άστραφτε σαν αναγεννημένος άγγελος τιμωρός. Το «αγόρι» επιτέλους είχε γίνει άντρας. Και ήταν έτοιμος για την αλήθεια.

  «Ανδρέα, κάνεις τη σωστή ερώτηση, ακόμα κι αν δεν το ξέρεις. Οι γιορτές και οι φανφάρες ενός δειλού κι ανάξιου άρχοντα για δήθεν υπερήρωες και άνωθεν σωτήρες, έχεις καταλάβει πια, πως είναι ψευτιές και νανουρίσματα στον φόβο των κατοίκων. Κανείς δε θα έρθει να μας σώσει.» Τράβηξε μια ρουφηξιά από το πούρο του, κοίταξε τρυφερά τον Ανδρέα και συνέχισε:



                                                                    …συνεχίζεται…

13 σχόλια:

  1. Όλα καλά ποντίκι αλλά ο κύριος Τάκης …
    κάτι δεν μου πάει καλά εδώ...
    μου φαίνεται πως θέλει να παγιδεύσει τον άθλιο ανεψιό του...
    να τον εξολοθρεύσει να τον εξαχνώσει να τον σβήσει από τον χάρτη και την ιστορία αυτού εδώ του τόπου....
    Ποιος ? ποίος μου λέει ποιος….
    εμένα ότι δεν είναι κατάσκοπος, πονηρός ,κακόβουλο πιόνι των Γκρίζων?
    Ίσως , ίσως λέω το Προφητικό Όνειρο – που μόνο τέτοια βλέπω – και που είδα χθες το βράδυ – και που μοιάζει λέω με τα ανυπόφορα ριγικά ,πυρετικά κι εμετικά συμπτώματα της βρουκέλλωσης που είχα κολλήσει από εκείνους τους καταραμένους εμβολιασμούς αιγοπροβάτων στην Αιγοστρουγκαρισιάνη, να μου αποκάλυψαν επιτέλους την αληθινή φύση του Κύριου Τά-κή.
    Εμπρός λοιπόν λέω…
    ένοχοι αποκαλυφθεί-τε !
    Κάτι δεν πάει καλά εδώ και ελπίζω να μην κάνω λάθη….
    και όλα μεν την βοήθεια των ονείρων του θεού της μιας άγιας και ιεράς έκστασής μου, να αποκαλυφθούν για το καλό των μιτάτων και του Χωριού μου
    Με τιμή και αγάπη …πίστη σεβασμό και δόξα…
    Ο χορικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μπορεί μια φορά το έρμο το ποντίκι να μην καφρίσει, πέσατε να το φάτε. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στο θείο, μου φαίνεται ότι την κουνούσε την αχλαδιά με την κερά Μάρθα. Απ' την άλλη, όλο με το πούρο τον βλέπω, όλο κάτι ξέρει και δεν το λέει...Άσε που και καλά είναι ο μόνος που αποκρυπτογραφεί τους σατανικούς Νέμπιας...Τί να πω...Δεν μπορώ να προβλέψω, γιατί ακολουθεί ο μαύρος θεριστής, Ιπτάμενος και ουχί τζέντλεμαν ο οποίος την προηγούμενη φορά εισήγαγε δαίμονες, σκότωσε 4 με την μία και νομίζω ότι το μάτι του γυαλίζει και πάλι. Ας είναι καλά η Ασβούλα που μας τους ανασταίνει όλους.

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος20:36

    Φόβος: Ουσιαστικό συνάμα και ουσιαστικός.
    Πανανθρώπινος και διαχρονικός, κάμπτει κάθε είδους αντίσταση, παγώνει τις δυνάμεις, σταματάει την εξέλιξη. Όμως ο φόβος είναι συναίσθημα για όλους. Και για τους επάνω και για τους κάτω. Το θέμα είναι ποιος από αυτούς θα ελέγξει τον φόβο. Ποιος θα τον διαχειριστεί για ίδιον όφελος. Πώς θα μπορέσει να μετατρέψει τον φόβο ως εργαλείο χειρισμού συνειδήσεων σε ασπίδα προστασίας.
    Γι' αυτό Αντρέα μην ακούς κανέναν!
    Αντρέα, ξόρκισε τον φόβο. Βάλε τον απέναντί σου και απομυθοποίησέ τον!
    Πάρτο απάνω σου και μη φοβάσαι τίποτα!
    Αντρέα προχώρα, σε θέλει όλη η χώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ κυρία Αθηνά μου ότι μπορούσα έκανα να τον ξεμπουνταλιάσω τον αναρχοκομουνιστή. Και συμφωνώ με τα άνωθεν, Ποίος θα είναι αυτός που θα καταφέρει να χειριστεί τον δικό του φόβο ώστε να εμπνεύσει τρόμο στον αντίπαλο? Έχουμε και το κορίτσι στα τάρταρα να καρτερεί, κάνοντας διεστραμμένα οργιαστικά πάρτι με τους κολασμένους... Αν δεν γίνει μακελειό μεταξύ μας, μπορεί και να δούμε άσπρη μέρα, γιατί εδώ στην ποντικότρυπά μας, τα πράγματα δείχνουν να αναριεύουν.

      Διαγραφή
  3. Δράση δε βλεπω κι ανυσηχώ!!!!!!!Ελα να δράσει ο Αντρικος να τα κάνει πουτάνα όλα!!!!!!!!!
    Αυτος ο θειος Τακης ο γιδοβοκος κομάτι υποπτη ποντικομαμή μου φαίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Αντρίκος ψάχνει για τις συνιστώσες και γι' αυτό τα έμπλεξε. Δεν είναι δα και ο μόνος. Λες να πάει να κάνει σερμαγιά με λάθος αιγοπρόβατο? Τι να πω, κοπέλα μου, αυτοί οι αριστεροί, το σκέφτονται, το σκέφτονται και στο τέλος στο λάθος παν και πέφτουν. Ας ελπίσουμε, τα επόμενα ποντικόγατα να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. (Ούτε η κιβωτός, τόσα ζώα σε μια πρόταση).

      Διαγραφή
  4. Η υπόθεση όλο και περιπλέκεται. Ειμαι σίγουρη οτι οι εξελίξεις θα είναι θεαματικές. ότι και ναναι ο Θείος Τάκης, ο Αντρέας επιτέλους συνησητοποίησε πως κατι πρεπει να κανει. Τερμα η μαλθακότητα. Υπάρχουν ανθρωποι που τον περιμενουν. Υπάρχει η Έλλη και μια πόλη ολόκληρη που υποφέρει. Μπορεί αυτή την φορά ο Σουπερ Ηρωας να ζει ανάμεσά τους.... Με τρώει η αγωνία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν γνωρίζω αν αληθεύουν οι φήμες περί αχλαδιάς (δες απάντηση σε Δέντρο), πάντως φοβούμαι πως "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά", που στην περίπτωσή μας μεταφράζεται ότι μέχρι να τελειώσει αυτή η ιστορία κύριος είδε τί ανατροπές έχουν να γίνουν. Γιατί, εγώ το λυπήθηκα το κορίτσι, έτσι που μας τα 'πες να κοπανιέται με τους Καπνανθρώπους, γι' αυτό και ξεμπουντάλεψα τον μπέμπη. Αλλά άγνωστες οι βουλές των εταίρων συνπόντικων, μπορεί αυτό που τώρα διαφαίνεται ως δεδομένο, το Σάββατο να διδάσκεται στα σχολεία του Γκόθαμ ως προϊστορία..

      Διαγραφή
  5. The World is not what it seems....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άουτς! τι εννοείς μεγάλε σφαγέα των αγαπημένων μας ηρώων? Πάλι θα κλάψουν μανούλες?

      Διαγραφή
  6. Μου μυρίζει αίμα... δάκρυα κι ιδρώτας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τί να κάνουμε, αφού βάλαμε τον serial killer στην παρέα?

      Διαγραφή
    2. Θα έπρεπε να ντρέπεστε για τους αδικους χαρακτηρισμούς.

      Διαγραφή