Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

11.

  Ο Ανδρέας ένοιωθε σαν να ξυπνάει μέσα σε ένα φριχτό όνειρο- ή μήπως βυθιζόταν σε μια εφιαλτική πραγματικότητα; Του φαινόταν λες  και οι αισθήσεις του είχαν οξυνθεί. Ήχοι, χρώματα, εικόνες, μυρωδιές, εντυπώσεις: Η οσμή του ταγισμένου ποπκόρν, η στυφή του γεύση, η άγρια μουσική  που έβγαινε από τα σωθικά της γης και του τρύπαγε τ’ αυτιά, οι χρωματιστοί καπνοί, τα βουρκωμένα μάτια  της μάνας του, τα ουρλιαχτά του πλήθους, ο θρήνος των αμνών, το εκτυφλωτικό φως, οι αλήθειες που η μια συγκαλύπτει την άλλη, σαν ένα παρανοϊκό παιχνίδι με ρώσικες κούκλες. Και πάνω από όλα, φωτιά μέσα στα χέρια του, ζεστασιά της ψυχής του, αυτό το μικρό χαρτάκι βρώμικο και χιλιοδιπλωμένο στα χέρια του, η ανάσα της αγαπημένης, η μυστική τους ένωση, η σιωπηλή τους συνομιλία.
  Έκλεισε σφιχτά τα μάτια του, σε μια προσπάθεια να αποκόψει τον εαυτό του από την φρίκη που ζούσε, και άφησε τα δάκρυα του να κυλήσουν.
Γύρω από τον μικρό προστατευμένο χώρο στον οποίο είχαν καταφύγει, το χάος και η απόλυτη αναρχία είχαν πλέον γενικευθεί. Το εμπορικό κέντρο έμοιαζε τώρα πια  με ένα πελώριο σφαγείο. Οι άνθρωποι που μέσα σε αλλόφρονη ευφορία είχαν ξεκινήσει τη μέρα τους χορεύοντας και τραγουδώντας,  είχαν μετατραπεί σε αφηνιασμένα θηρία. 

Ο καθένας άρπαζε στα τυφλά από τα ράφια ο,τι έβρισκε και το μετέτρεπε σε φονικό όπλο. Φτυάρια και τσουγκράνες από το τμήμα κηπουρικής, αλτήρες και μπαστούνια του μπέιζμπολ από τα αθλητικά, μαχαίρια και πιρούνια από τα είδη σπιτιού, ακόμα και βελόνες πλεξίματος και ψαλιδάκια του κεντήματος, φώλιαζαν σε αγριεμένα χέρια, που χτύπαγαν με τυφλή μανία τριγύρω, προσπαθώντας να εκκαθαρίσουν την έξοδο προς τη σωτηρία. Έσπρωχναν, ποδοπατούσαν τους πιο αδύναμους, ξέσκιζαν ο ένας τις σάρκες του άλλου, στην προσπάθειά τους να φτάσουν πρώτοι, να προφτάσουν να επιβιβαστούν για τον «Παράδεισο», να σωθούν. Η πύλη στο βάθος του κτηρίου που οδηγούσε στην ελπιδοφόρα έξοδο είχε μετατραπεί σε κρεατομηχανή, που άλεθε τρελαμένους γέρους και μικρά παιδιά, γυναίκες - μαινάδες ξέστηθες και άνδρες αποκτηνωμένους που άχνιζαν ουρλιάζοντας «144.000,  είμαστε οι 144.000, για μας η Γη της Επαγγελίας, για μας τους Αγαθούς»…
Και στο κέντρο αυτού του φριχτού χαμού, ο θείος Τάκης με το παράξενο σουραύλι του βοσκού και τα πέντε αρνάκια γύρω του, να δίνει τον ρυθμό στη σφαγή, να ντύνει με μελωδία τα ουρλιαχτά, να μεθά και να παρασέρνει τους μέχρι χτες φιλήσυχους συμπολίτες του στο όργιο του αφανισμού.
-Αντρέα παιδί μου, η φωνή της κυρά Μάρθας ακούστηκε επιτακτική. Ανδρέα, πρέπει να φύγουμε από δω! ΤΩΡΑ!
Ο Ανδρέας άνοιξε αργά τα μάτια. Έμοιαζε να συνέρχεται από την παραζάλη.
- Πώς έφτασε αυτό το γράμμα στα χέρια σου μάνα; Τι άλλο μου κρύβετε εσείς οι δύο; Δεν έχω πια κανέναν που να μπορώ να εμπιστευτώ. Ο κόσμος μου, ο γνωστός μέχρι χτες, γκρεμίστηκε για πάντα. Εσύ με μεγάλωσες με ψέματα και τώρα, πάλι μισές αλήθειες μου λες. Τις προάλλες ο «πατέρας» μου, προσπάθησε να με σκοτώσει. Κι η γυναίκα που αγάπησα χάθηκε, για να γυρίσει σα σκιά μέσα από αυτό το γράμμα, να μου ανατρέψει ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσα δεδομένο. Δεν μπορώ να συνεχίσω. Θέλω εξηγήσεις. Μου χρωστάς την αλήθεια.
-Δεν έχουμε τώρα καιρό γι’ αυτά. Ακολούθησέ με! Τώρα! Από αυτό το κακό μόνο εσύ και εγώ θα σωθούμε σήμερα. Και τότε θα έχουμε όσον καιρό θες για εξηγήσεις.
 Και αρπάζοντας τον δυνατά από το μπράτσο, τον έσυρε με τη βία στο καταφύγιο.



Τη στιγμή που έκλεινε η πόρτα πίσω τους βυθίζοντάς τους στο απόλυτο σκοτάδι, μια ισχυρή έκρηξη ταρακούνησε συθέμελα το εμπορικό κέντρο τόσο δυνατά, που τους έκανε να χάσουν  την ισορροπία τους και να κατρακυλήσουν στο βάθος της σκάλας.

                                                             Συνεχίζεται...

5 σχόλια:

  1. Σουπερ!!! Ετσι επερχεται η κάθαρση, Δια μεσω της γραφικής βίας και των γραφικών απεικονίσεων, η αγωνία του αναγνώστη κορυφώνεται. Οι επίσης αποσπασματικές αφηγήσεις κατυθύνουν την αναγνώστη σε δυσοίωνοες αντιπαραθέσεις και αντιθέσεις. Ήρθε η στιγμή που ο Αντρέας, μέσα από το μακελειο, ορίζεται να παλέψει.Η αγωνία κορυφώνεται και συνεχίζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. O Nibiru έρχεται... (Εσκιάχτικα λεμε με το λινκ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος14:30

    Είναι σκληρό πράγμα η ανατροπή των δεδομένων, όσο να πεις...
    Πάνω στο καλύτερο μας το κόβετε κάθε φορά.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αμαν αυτος ο Niburu. Νομιζει οτι θα μας τρομαξει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ό,τι μπορούσα το έκανα. Προσπάθησα να τους σκοτώσω όλους, αλλά τί να κάνω με ένα ψαλιδάκι κεντήματος η έρμη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή