Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

9.



-         Τρέχα μάνα να προλάβουμε… ο Αντρέας μόλις είχε αρπάξει από το χέρι την κα Μάρθα κι έτρεχαν σαν δαιμονισμένοι για να αποφύγουν τους αφιονισμένους γείτονες που προσπαθούσαν με βίαιες κινήσεις να ακινητοποιήσουν όποιον έβλεπαν μπροστά τους.
-         Μάνα, δεν υπάρχουν άγιοι σ’ αυτήν την πόλη, μετά από τόσα χρόνια λύπης κανείς δεν είναι σε θέση να μοιραστεί ετούτη τη χαρά!
Η κα Μάρθα τα έχασε… δεν πίστευε στα μάτια της και άρχισε να κλαίει… καθώς σκέφτηκε για δευτερόλεπτα τον Χαραλάμπη και τα αδικοχαμένα της παιδιά!
- Μην κλαις μάνα, σε θέλω δυνατή! Τρέχααααα…
Η κα Μάρθα γαντζώνεται στην αγκαλιά του γιου της, ο οποίος προσπαθούσε να ξεγλιστρήσει μέσα από τους πολύχρωμους καπνούς, και να φτάσει ως το εμπορικό κέντρο, πατώντας –κυριολεκτικά- επί πτωμάτων! Εκεί… συναντούν τον θείο Τάκη και τα 5 πρόβατα!
- Αντρέα, πρέπει να κρυφτούμε, λέει η κα Μάρθα έντρομη.
- Τι λες μάνα;
Μέχρι να το καλοσκεφτεί η κα Μάρθα είχε σύρει τον Αντρέα πίσω από τη μηχανή του ποπ-κορν.
-         Μα μαμααα; Τι κάνεις;
-         Αντρέα, δεν αντέχω να κρύβομαι άλλο… Πρέπει να τα μάθεις όλα!!!
-         Τι εννοείς;;; ρώτησε με απορία ο Αντρέας!
-         Αγόρι μου, είμαι μια Νέμπιας!
-         Όχιιιιιιιιιιιιι!!!! Ούρλιαξε ο Αντρέας!
-         Ο πραγματικός σου πατέρας είναι ο θείος Τάκης, ο οποίος είναι κι αυτός Νέμπιας!!!
-         Όχιι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι!!!!!!!!!!! είπε τρέμοντας ο Αντρέας.
Εκείνη τη στιγμή, η κα Μάρθα, βγάζει από την τσέπη της ένα σκαλιστό πέτρωμα που έγραφε «Μ Α Ρ Τ Α».

-         Αγόρι μου, ο πραγματικός μου σύζυγος είναι ο Τάκης. Ήμασταν τρελά ερωτευμένοι και καρπός της αγάπης μας Nέμπιας...εσύ! 
Ο Αντρέας, άρχισε να τρέμει και κουλουριάστηκε ανάμεσα στα πόδια της κας Μάρθας.
- Ενώ τα χρόνια περνούσαν η αγάπη μου για τον Τάκη άρχισε να φθίνει. Ο Τάκης άρχισε να με παραμελεί καθώς ασχολιόταν συνέχεια με τις τρελές του εφευρέσεις… Είχα να τον δω μέρες….
Αποφάσισα λοιπόν να πάω ως τον στάβλο που δούλευε, να δω αν είναι καλά! Εκεί συναντάω τον πρωτομάστορά του Χαραλάμπη!!!! Με κοιτάει με τα αλλήθωρα μάτια του -τον κοιτάω κι εγώ- μου χαμογελάει με τα στραβά – τι γλυκά! – δόντια του και νιώθω κάτι μέσα μου να γεννιέται! Με αρπάζει με τα στιβαρά του μπράτσα και με σφαλίζει μες τη ζεστή του αγκαλιά!
- Δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφη, μου λέει… κι εγώ αφέθηκα…Εκείνη τη στιγμή… την έζησε κι ο Τάκης… όμως διαφορετικά…
-         Σας εξοστρακίζω από Νέμπιας!!! Ουρλιάζει μανιασμένα ο Τάκης.
-         Να βρείτε αλλού τόπο να σκεπάσετε τη ντροπή σας!!!! Σας εύχομαι να ζήσετε μια ζωή στη λύπη τρισκατάρατοι!!!!
Τότε ήταν που έφυγα, με τον Χαραλάμπη κι εσένα παραμάσχαλα, και ήρθαμε στο Γκόθαμ. Τότε η πόλη ήταν ειρηνική κανείς δεν μας ενοχλούσε, ζήσαμε ευτυχισμένοι μέχρι εκείνη την άδικη ώρα που μου τον πήρε πίσω, το Χαραλάμπη και τα δυο μας αγγελούδια!
Ο Αντρέας άκουγε εκστασιασμένος τα λόγια της κας Μάρθας, τρώγοντας μερικά ταγγισμένα ποπ-κορν.
Ξαφνικά… ακούγεται ο αυλός του θείου Τάκη να δίνει το σύνθημα!

                                                                                    Συνεχίζεται...

8 σχόλια:

  1. Τραγουδήστε ω μούσες που μόνο για τραγούδι οι Νέμπιας σας φτιάξαν
    Χορέψτε θειες κόρες που μόνο για χορό οι θείοι γκρίζοι σας έφτιαξαν
    Το χέρι μας το γνωστικό ενόμματο ακουμπά την κεφαλή σας και σεις απαγγείλετε …απαγγείλετε !

    ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !

    Μέσα μας μια σαπουνόπερα φωλιάζει
    Ζει και τρέφεται αλληλοσπαραγμούς κι ανασκουμπώματα
    Ποιος θνητός ενήργησε ποτέ από πάθος και φλόγα εκείνος κινούμενος μονάχα
    και λογίστηκε ποτέ συνέπεια και σφάλμα ;

    ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ !

    Και ποια καθημαγμένη μοίρα εσύ πολυμήχανε Βοσκέ σε έστειλε στον φριχτό….
    Τον κακόβουλο και Αδηστόλιστο εκείνο στενωπό της παραλίγο πατροκτονίας;
    Θειε Τάκη θε να συγχωρέσεις …
    τα κακόβουλα τα φαύλα και τα πρόστυχα και τους καρπούς αυτών…

    ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ !

    Εσένα θειε Τάκη που στην καρδιά σου Ηφαίστειο κυλάει μα και Ζωοφόρος ποταμός αγάπης…
    Εσύ που όλα ξέρεις να τα συγχωρείς μακριά από κραυγές και μικροπρέπειες
    Θειε Τάκη Άρχοντα της γνώσης συγχώρα τη δόλια σου γυναίκα την κυρα Μάρθα
    κι άσε την δούλα σου να γίνει ξανά…
    Ωσάν τον Χαραλάμπη συ απέκτεινες και την τάξη επανέφερες
    Πόλεμο έσπειρες, μίση κι έριδες σε θεούς και δαίμονες…
    Κι άλλο για τούτο δε μιλούμε…

    ΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ !

    Τραγούδα και συ θειε Τάκη με μας κι έλα γύρω στο χορό.
    Που και χωρίς παράπονο ευδαίμονες εμείς φτιαγμένες είμαστε να τραγουδάμε και να χορεύουμε και με περίσκεψη να ενεργήσεις.
    Να μην άλλο αδικήσεις και λευκές φτερούγες να φορέσεις.
    Άδραξε τώρα τη στιγμή και πρόκανε και μη μπλέξε σ’ αφηγητικούς ιστούς κι αδράχτια.

    ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mάλιστα. Με τόσους που αλλάζουν μορφή, άντε να καταλάβεις ποιος λέει αλήθεια. Ο Τάκης είναι Νέμπιας ή Καλόρι; Η Ελλη είναι Νέμπιας ή Καλορι; Η Μάρθα είναι η πραγματική ή ξεπεσμένη Νέμπιας; Ή μήπως Νέμπιας που λέει ψέμματα; Το κουβάρι της ιστορίας συνεχώς μπερδεύεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος20:19

    Νέμπια γιος του παππού μου ο παππούς, Νέμπια γιος του παππού μου ο πατέρας κι ο παππούς μου Νέμπια κι αυτός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Taki tsan you 've change my life ! thanx a lot mmmmpppeeee!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 144.000 βελάσματα... και δεν ξέρουμε καν αν θα προλάβεις κανείς να περάσει τις πύλες του Αγάθωνα. μπέεεεεε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. agnus dei
    αμνοι του θεου μαντρωθητε !
    εμπρος για την στρουγκα του Αγαθωνα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος20:56

    Εδώ γίνονται Σόδομα και Γόμοραααααααααα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος22:37

      Άντε καλέ... Γιατί το λέτε αυτό;

      Διαγραφή