Σάββατο 12 Απριλίου 2014

1.



6 μήνες πριν το μεγάλο γεγονός


 -Πρόσεξε το σίδερο! Ακούστηκε μια αντρική φωνή από μακριά. Ο Άλλος άντρας έκανε έναν περίεργο ελιγμό κινδυνεύοντας να πέσει από αυτό το χαώδες ύψος.
-Είσαι τρελός; Θέλεις να σκοτωθείς; Ή θέλεις να σε απολύσουν;  Έλα, πάμε  να φύγουμε, τελειώσαμε για σήμερα.
Ο Πωλ έξυσε αμήχανα το κεφάλι του  και κάθισε κάτω να απολαύσει την θέα.


  Ήξερε ότι η κατασκευάστρια εταιρεία δεν σήκωνε και πολλά λάθη. Ελάχιστη καθυστέρηση, ένα παραμικρό λάθος, και θα βρισκόταν ανάμεσα στους άνεργους της Νέας Υόρκης και εκατοντάδες ήταν εκείνοι που περίμεναν από κάτω για να του πάρουν πολύ ευχαρίστως την θέση του. Μπορεί η κατασκευάστρια εταιρεία να ήταν απαιτητική και η δουλειά να τον έφερνε πέρα από τα όρια της αντοχής του όμως άξιζε τον κόπο. Τα διπλάσια χρήματα   που του έδιναν, και καθ’ ότι  ζούσε μόνος, του επέτρεπαν να ζει πιο άνετα από τους περισσότερους κάτοικους της Νέας Υόρκης του 1930, μέσα στην οικονομική κρίση . Πήρε τον μεγάλο γάντζο να τον κατεβάσει στο έδαφος και κοίταξε το ολοκαίνουριο κτίριο Κραισλερ στο βάθος.





Εξάλλου  ήταν και θέμα περηφάνιας. Μπορεί αυτή την στιγμή το κτίριο Κραισλερ να ήταν το ψηλότερο κτίριο της πόλης, αλλά όταν τέλειωνε το Empire State θα έπαιρνε εκείνο τον τίτλο του ψηλότερου κτιρίου. Και σίγουρα ήθελε να είναι μέρος της κατασκευής του και ίσως να διηγείται την ιστορία στους απογόνους του γεμίζοντας τους περηφάνια για όσα κατάφερε ο ίδιος με τόσο κόπο. Μια φωνή τον διέκοψε από τις σκέψεις του:
-Τι θα κάνεις απόψε;
Ο Πωλ ούτε που είχε καταλάβει πότε έφτασε στο έδαφος. Βάζει το λερωμένο μπουφάν στην πλάτη, και χαμογελάει στον συνάδελφο του.
-Θα βγω απόψε για ένα ποτάκι μια και αύριο είναι η Μέρα των Ευχαριστιών και δεν δουλεύουμε.  Εσύ τι θα κάνεις Τζον;
-Για σένα είναι η ζωή! Εγώ τι να κάνω; Θέλω να περάσω λίγο χρόνο με την γυναίκα και τα παιδιά. Αναγκαστικά δηλαδή, μην κοιτάς που είσαι μόνος εσύ, τα χρήματα δεν φτάνουν να συντηρήσουν μια ολόκληρη οικογένεια.
Αυτά τα λόγια ήταν σαν μαχαίρι στην καρδιά του Πωλ. Ήταν ήδη 38 ετών και  ήθελε τόσο πολύ να αποκτήσει μια οικογένεια αλλά οι περιστάσεις ποτέ δεν του έδωσαν αυτήν την ευκαιρία. Γυρνώντας στο σπίτι του, έπεσε ξερός για ύπνο. Η καθημερινή κούραση ήταν τόσο μεγάλη, που γυρνώντας από την δουλειά δεν είχε ούτε καν την δύναμη να βγάλει την φόρμα εργασίας για να κοιμηθεί, πόσο μάλλον να βάλει τάξη στο πολύ μικρό του διαμέρισμα που επικρατούσε το απόλυτο χάος. Πολλές φορές ξυπνούσε κατευθείαν το επόμενο πρωινό για να πάει στην δουλειά αλλά  όχι, όχι αυτή την φορά. Απόψε είχε σκοπό να βγει έξω. Ο Πωλ ξύπνησε το βράδυ, έκανε ένα μπάνιο, έβαλε ό,τι καλύτερο ρούχο διέθετε και ξεκίνησε για το αγαπημένο του καμπαρέ. Φτάνοντας απ’ έξω, ο πορτιέρης τον χαιρέτησε.
-Πωλ! Έχουμε πάρα πολύ καιρό να σε δούμε! Πάει πάνω από χρόνο!
-Σας έλειψα; Απάντησε χαμογελώντας.
-Συγνώμη φίλε, αλλά είμαι υποχρεωμένος να ρωτήσω: Λεφτά έχεις;
Ο Πωλ έβγαλε το πορτοφόλι του, του το έδειξε, και ο πορτιέρης του άνοιξε  την πόρτα. Μπήκε μέσα και κάθησε στο μπαρ (τα τραπέζια είναι για τους πιο φραγκάτους της πόλης), παράγγειλε το ποτό του, και πάνω στην ώρα η φίρμα του μαγαζιού βγήκε στην σκηνή να τραγουδήσει.


Συνεχίζεται...

12 σχόλια:

  1. Σουπερ!!! Ωραια εποχή, με ατμοσφαιρα και ρεαλισμό, Καλή αρχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος15:59

    Καλέ, αυτό είναι ένα μικρό διαμαντάκι...... Μπράβο ιπτάμενε! Χεχεχε - σου το χρωστούσα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οντως! Δεν μπορουσα να βρω καλύτερο χαρακτηρισμό! χαχαχαχα

      Διαγραφή
  3. Με ιντριγκαρει!!!! Εχω διαβασει τοσα μυθιστορήματα για την εποχη που εχω κιολας τη συνεχεια!!!!
    Μονο μην εμφανιστουν παλι τα ελοχιμ και τα νεφελιμ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Ελεγα (γιατί δεν μ'αφησε να το διορθώσω και το διέγραψα), πως αυτή η εποχή όντως εμπνέει πάρα πολύ ιντριγκα... Και τα Ελοχιμ και Νεφελιμ πάντα κολλάνε... Με διάφορους τρόπους, όχι μόνο με φυσική παρουσία...

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος20:01

    Χμμμ, κοινωνικοπολιτικό το βλέπω. Ωραία!
    Και με εξαιρετικές μουσικές!
    Εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετοιμάσατε την χρονομηχανή ή θα τρέχουμε για λάδια στο 1930?

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος14:28

    Λίγο πριν τη μεγάλη πορεία προς τη σούβλα θα ήθελα να σας ευχηθώ καλή Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ξέρω, απάντησα ετεροχρονισμένα... Μην με πετροβολήσετε όμως... Πέσανε διάφορα μαζεμένα... (καλά πάντως όλα τους)

    ΑπάντησηΔιαγραφή