5. Η Δύναμη

Με λένε Χάνσεντ Γουιτζάγια. Γεννήθηκα στο Τζιουτζιάνγκ της Κίνας. Η μάνα μου ήταν κτηνίατρος και από ευκατάστατη οικογένεια. Πατέρα δε γνώρισα. Και δε μου φαίνεται και παράξενο. Είμαι ο μόνος κινέζος με ύψος 1.98 και μαύρο δέρμα- δέρμα αφρικανού. Σπούδασα ιατρική στη Γαλλία αλλά για κάποιο λόγο ένιωθα πάντα μια μεγάλη έλξη για την Ιταλία και συγκεκριμένα για την Τοσκάνη. Επέλεξα λοιπόν να κάνω όλες τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Φλωρεντία. Έγινα γνωστός για τα μαγικά μου χέρια ακόμα πριν να ολοκληρώσω την ειδίκευσή μου στη χειρουργική γυναικολογία- μαιευτική. Είμαι ο καλύτερος στον κόσμο. Έχω δώσει ζωή σε τέρατα. Σε περιπτώσεις χαμένες από χέρι. Αν και είμαι εβραίος από επιλογή- ο Βούδας μου δίδαξε να σέβομαι τη ζωή όπου και αν βρίσκεται. Εκτός όμως από το να τη σέβομαι- τη σιχαίνομαι κιόλας: Η εμπειρία μου μου το δίδαξε αυτό.
Έκανα ένα μεγάλο ταξίδι- με πολλούς προορισμούς για να καταλήξω και πάλι στη Φλωρεντία: Σαν Φρανσίσκο- Μαρακαϊμπο- Κιότο- Ιρλανδία. Σε κάθε τόπο σαν υπνωτισμένος ακολουθούσα μια διαδρομή. Πάντα κατέληγα πάνω σε κάποιον άνθρωπο που είχε πάνω του το ίδιο γενετήσιο σημάδι με εμένα. Ένα μελανό πράγμα που μοιάζει με ιππόκαμπο. Και τελικά βρέθηκα να είμαι συνταξιδιώτης με αυτούς τους μυστήριους ανθρώπους- 4 στον αριθμό και όλοι θηλυκού γένους. Στην Ιαπωνία μάλιστα μια μάνα μου εμπιστεύτηκε το παιδί της. Μου ζήτησε να το πάρω μαζί μου γιατί εκεί λέει ήταν καταδικασμένο αφού το θεωρούσαν φρικιό. Ένα ψιλόλιγνο κοριτσάκι με σχιστά μάτια- όπως είναι λογικό και αναμενόμενο- και μαύρο δέρμα σαν το δικό μου(!). Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κόρη μου. Τη φώναζαν Ταντίτα. Τη μάνα της δε νομίζω να την είχα ξαναδεί- όμως έχω υπάρξει δότης σπέρματος αρκετές φορές στο παρελθόν. Αυτό γιατί πιστεύω ότι ανήκω σε ένα ανώτερο είδος που θα άξιζε να διαιωνιστεί.

Έχω έρθει λοιπόν πίσω στην Τοσκάνη. Οι κυρίες είναι στο τεράστιο πολυτελές μου τροχόσπιτο- εδώ απέξω- και κοιμούνται. Δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί θέλησαν να έρθουν μαζί μου και γιατί και εγώ δέχτηκα. Το μόνο προφανές είναι αυτό το γαμωγενετήσιο σημάδι. Πριν λίγο έφαγα μια κτηνώδη bistecca fiοrentina al sangue και νιώθω μίσος και απέχθεια για κάθετι το ανθρώπινο. Το πεπτικό μου σύστημα διαμαρτύρεται σύσσωμο.  Περιφέρομαι εδώ και ώρα μέσα σε ένα αλλόκοτο κήπο που- μα το Βούδα- τον Αλάχ και τον Τουτάτη- τον ονειρεύομαι τις νύχτες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από όταν ήμουν στην Κίνα μικρό παιδί. Φωτογραφίζω ακατάπαυστα. Θέλω να αιχμαλωτίσω κάθετί που μπορεί να έχει ζωή εδω μέσα. Η δύναμη είναι όλη δική μου. Δε μοιάζω με τους άλλους ανθρώπους. Είμαι ο ασίκης κινεζοαράπης ο μεγαλοφυής. Ξέρω ότι για κάποιο υπέρτατο σκοπό βρίσκομαι εδώ. (Η' αυτό ή είμαι σχιζοφρενής....)

Δε φοβάμαι εύκολα- όμως τώρα τα χρειάστηκα: Από μια γαμω-malcura polifera κρέμεται κάτι γαμημένα περίεργο και τερατώδες. Όσα χρόνια δουλεύω- και αν έχω ξεγεννήσει δύσμορφα και απόκοσμα πλάσματα. Αυτό όμως είναι ότι χειρότερο έχω δει. Καμία πυρηνική δοκιμή- καμία μετάλλαξη γονιδιακή δεν έχει δώσει τέτοιο αποτέλεσμα- και το χειρότερο? Ποιά είναι η μάνα αυτού του απόκοσμου εμβρύου? Η malcura polifera?
Πλησιάζω. Έρχεται μια απερίγραπτη μπόχα. Από ένα γλοιώδες διαφανές κουκούλι κρέμεται ένα πράγμα με κορμί νυφίτσας, ουρά αρουραίου και κεφάλι ιππόκαμπου! Κινείται. Ξερνάει ένα χρυσαφί υγρό. Περιστρέφεται. Μοιάζει να με κοιτάει. Είναι αρκετά μεγάλο. Σίγουρα 5 κιλά. Νομίζω πώς έχεσα ελαφρώς το πανάκριβο κασμιρένιο παντελόνι μου. Αρχίζω να στριγγλίζω. Φωνάζω- σκούζω. Με φρικάρει απίστευτα το ότι το κεφάλι αυτού του ακατανόμαστου πλάσματος είναι ακριβώς όπως το γενετήσιο σημάδι που έχω εγώ και οι 4 κυρίες. Ουρλιάζω τα ονόματά τους: Έρθα- Έννυα- Μάγια- Ταντίτα- τσακιστείτε και ελάτε εδώ! Ελάτε εδω γαμώ το σπίτι σας!Εδώ κρέμεται η δυσαρέσκεια των ανθρώπων που χρησιμοποίησαν μαγεία για να προσεγγίσουν την ευτυχία! Είμαστε κύκλος μέσα σε κύκλο, χωρίς αρχή και δίχως τέλος!(που μου ρθε εμένα να το πω αυτό?)

...  επόμενη κάρτα: η εγκράτεια- temperance XIIII