Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

6. Η Εγκράτεια








 12/12/2014,Τοσκάνη,Ιταλία

(στο τροχόσπιτο του παράξενου)



 ….Τι σκατά όνειρο ήταν αυτό??..Εφιάλτης…ξύπνησα τώρα και δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ…Έκανα βόλτα στον κήπο των Ταρό..εκεί που είναι τώρα ο παράξενος..μετά στη μέση του κήπου μια τελετή…έμοιαζε με αυτές τις τελετές των σαμάνων πού περιγράφουν οι γιαγιάδες στη χώρα μου…Η πίστη στη Μητέρα Φύση…Η προσφορά για να την καλοπιάσουν…Θρύλοι άλλων εποχών…Και μετά η φωτιά..Στο ίδιο μέρος πάλι,στο ίδιο σημείο...Η φρίκη να βλέπω να καίγονται γυναίκες..και η γνώση του θανάτου που έπεται..του δικού μου θάνατου…Σκληρό,όταν ο θάνατος είναι απόφαση άλλου,όταν είναι βασανιστικός.Με αυτή τη σκέψη ξύπνησα.



….Παρόλα αυτά,όμορφο μέρος η Ευρώπη…Είναι ολοζώντανη ντυμένη τους αιώνες…Δεκέμβρης,είναι χειμώνας εδώ,αλλά ,κοίτα να δεις,της πάει…..Στο Μαρακάιμπο, ,θα κάνει ζέστη… Η αγαπημένη γη του ήλιου, άλλωστε…. Είμαι τυχερή που βρέθηκα εδώ.

Είμαι τυχερή που γεννήθηκα κάτω απ’το σωστό αστέρι…Χορεύω καλά και το εισιτήριό μου στη ζωή το εξαργυρώνω τώρα..Το σημάδι μου,παράξενο και για κάποιους αποκρουστικά δύσμορφο,εγώ το αγαπώ..Πολλοί φοβήθηκαν ότι θα ήταν εμπόδιο στην καριέρα μου..Θυμάμαι- πιο μικρή,όταν ακόμη ήμουν έφηβη χορεύτρια,η πρώτη της σχολής μου αλλά άσημη- η δασκάλα μου με προέτρεπε να το αφαιρέσω..«Ο χορός και η ομορφιά προχωράνε χέρι-χέρι,στην τέχνη του φαίνεσθαι δεν χωράνε παραφωνίες….Το σώμα σου είναι η περιουσία σου»…Δεν την άκουσα,όπως δεν θα άκουγα κανένα με ανάλογες προτάσεις…Το σημάδι μου είναι το κορμί μου,είναι εγώ…χορεύω με αυτό,όπως χορεύω με τα χέρια και τα πόδια,την  κοιλιά και το κεφάλι μου…ούτε τα πόδια μου θα έκοβα ποτέ!


Και τελικά ,να’μαι εδώ,σε μια παρέα ανθρώπων που όλοι το φέρουν…Ήμουν σωστή..αν το είχα αφαιρέσει,ποτέ αυτός ο τύπος ο περίεργος,δε θα με είχε αναγνωρίσει…Μετά την τελευταία παράσταση στο Καράκας-που βρέθηκε από σπόντα-ήρθε και μου μίλησε: «Εσύ με το σημάδι!»….Εγώ με το σημάδι!..Αν είχε πει οτιδήποτε άλλο δεν θα έκανα τον κόπο να τον κοιτάξω δεύτερη φορά…Η πρώτη ήταν για το συνδυασμό του…μαύρο δέρμα και σχιστά μάτια…Θυμίζει Ινδιάνο,αλλά σίγουρα δεν είναι..Ήθελε να τον ακολουθήσω στο ταξίδι του..Ιαπωνία και Ιρλανδία.Μα πως το σκέφτηκε αυτό το ταξίδι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα?!?!.. Αλλοπρόσαλλος,όπως η εμφάνισή του,όπως ο τρόπος που μιλάει,όπως η ζωή του…Φυσικά αρνήθηκα, αλλά η σύμπτωση να είμαι εδώ για χορό (δε μου αρέσει να λέω δουλειά) ενώ θα ήταν και αυτός με έπεισε να αλλάξω το εισιτήριο της επιστροφής….Εξάλλου,είτε εδώ,είτε πίσω στη Βενεζουέλα,θα έκανα ένα διάλειμμα…


Η μικρή κοιμάται με τη γηραιά κυρία από την Ιρλανδία…Ήταν ανήσυχη σήμερα,υποθέτω πως της λείπει η μαμά της..Τι τρελή να την αφήσει στα χέρια αυτού του παράξενου….Το ίδιο και η Βορειοαμερικάνα.Ψόφια,έφτασε πριν λίγες ώρες,παρόμοιο ταξίδι με το δικό μου,άπειρες ώρες στο αεροπλάνο,ακόμη πιο άπειρα χιλιόμετρα γης… και το τζετ λαγκ….Μέχρι να βρει κάποιο χόστελ.

Έμεινα κ εγω…αφού ήταν όλες εδώ…ήξερα πως θα ήταν…

Είναι το σημάδι και η περιέργεια που με κάνουν και μένω…Το θέμα είναι το γιατί….γιατί,εμείς 5 άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας ?..Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η ισορροπία που φέρνουν τα αντίθετα…Η έλξη και η σύνθεση των δυνάμεων..ίσως ο κάθε ένας από εμάς να φέρει μια ποιότητα…ένα τρόπο σκέψης συμπληρωματικό προς αυτόν των υπολοίπων…ή μια μοίρα τέτοια.…Που χρησιμεύει όμως αυτό?

Δυστυχώς ,δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον…μονο προαισθήματα μπορούμε να έχουμε…Αν έχουμε.. Διορατικότητα,αν μπορούμε να συνθέσουμε τα γεγονότα και να βγάλουμε συμπεράσματα.
Χα,χα! Ναι,φυσικά και τα Ταρό! Η Έννυα,η χαρτορίχτρα,η γηραιά κυρία που πιστεύει στη μαγεία,τα ξωτικά,τα Ταρό και τις προηγούμενες ζωές,μου ζήτησε τρεις αριθμούς….τρεις κάρτες…Η δύναμη,η εγκράτεια,ο πύργος…και τι θα πει αυτό?... «Είμαστε κύκλος μέσα σε κύκλο,χωρίς αρχή και δίχως τέλος»...λέει.
  



                                                                Συνεχίζεται....
                                                

                                  Επόμενη Κάρτα: Ο Πύργος

7 σχόλια:

  1. Ανώνυμος03:02

    Καλως ορίσατε κ. Παστα Ποντικάκη. Συναρπαστικόοοοο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή ποντικοαρχή δεσποινίς Ποντικάκη! Πολύ όμορφο το κείμενο, όλα σε τάξη μέσα στο ποντικοδρόμιο! Μπας και φταίει η Εγκράτεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ καλό! Σούπερ μαγειρικές! Το βλέπω να εξελίσσεται σε grand guignol φάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μετά από απουσία δύο εβδομάδων στον πραγματικό κόσμο, επέστρεψα στον ονειρικό του Ποντικοδρομίου και διάβασα τα κείμενα των κ. κ. Κατσουλοτάτη και Πάστα Ποντικάκη (παρεπιπτώντως, καλώς ήρθατε στην παρέα!). Και εκεί που λυπόμουν τον άμοιρο που θα έγραφε μετά τα ληγμένα, έχω μείνει έκπληκτη από την τροπή που πήρε η ιστορία! Άξιες, άξιες!
    Να σας θυμίσω μόνο ότι το έλεγα πως με θέμα τα Ταρώ θα ξεφύγουμε τελείως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλώς σας βρήκα! Χαίρομαι που σας άρεσε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος21:03

    Άργησα, αλλά ήλθα για να διαβάσω την εξαιρετική, οφείλω να ομολογήσω, συνέχεια από την κυρία Πάστα Ποντικάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή