Κυριακή 27 Ιουλίου 2014



15.

 Ήταν τότε  που εκούσια είχε αφεθεί σε εκείνο τον εσώτερο στροβιλισμό μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.  Έτσι ναρκωμένος και σχεδόν παραλυμένος που ήταν, ή θα τα κατάφερνε – όπως πάντα τα κατάφερνε όταν ήταν νήπιο πολλά χρόνια πριν- και θα κινούσε έστω ένα δαχτυλάκι από το φθαρτό του σώμα και τελικά θα δραπέτευε απ΄ αυτή την περίεργη και πανίσχυρη δίνη ή όπως ποτέ δεν έκανε θα αφηνόταν στην ολοένα  και επιταχυνόμενη κεντρομόλα σβούρα που συντάραζε το κεφάλι του. Στο κέντρο της δίνης κάποιες εικόνες  παρέμεναν  σχεδόν αδιατάραχτες, αλλά στις άκρες, εικόνες, χρώματα και διαθέσεις είχαν παραμορφωθεί, επιμηκυνθεί , και παραδοθεί στις άγριες που θα λέγαμε εμείς διαθέσεις  του στροβίλου, που στο τέλος του θύμιζε τα ίχνη από τις τροχιές των ηλεκτρονίων..

Κι όταν όλο αυτό έπαψε, η εικόνα στο κέντρο της δίνης του μυαλού του Τζών πάγωσε.
Η ανάμνηση ήταν.
Και κείνη η αίσθηση, η καλύτερα το βίωμα της Θερμοπυρηνικής σύντηξης του υπερκύανου άστρου που έτρεφε μέσα του - κι από την ώρα της σύλληψης του ως έμβρυο  τρεφόταν απ αυτό – ώσπου που μια μέρα το κατάλαβε. Μια μέρα που έσκασε γλυκά κι ολόθερμα μέσα του το σύμπαν σε μια γιγάντια σούπερ νόβα. Τη μέρα που άκουσε μουσική μέσα του…

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος14:30

    Με κίνδυνο να επαναληφθώ: ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντιπαρέρχομαι το ερώτημα σου και ερωτώ με τη σειρά μου :
    ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΝ ΠΑΡ ΕΛΠΙΔΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ?????

    ΑπάντησηΔιαγραφή