Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

9.
 
Νέα Υόρκη,   Φλεβάρης  1931
 
-        Φίλε, μ’ ακούς; Είσαι καλά; είπε δυνατά, σχεδόν συλλαβιστά, ο Πωλ κρατώντας με τα δυο του χέρια το πρόσωπο του Τζων, για να διαπιστώσει αν είχε ακόμη τις αισθήσεις του. Ο χτυπημένος γέρος ανοιγόκλεισε τα βλέφαρά του και κοίταξε τον Πωλ με το παθητικό, πληγωμένο αλλά πάντα σπινθηροβόλο βλέμμα του. Μουρμούρησε λόγια ακατάληπτα.
-   Η μέρα η μεγάλη…είναι πιθανό…φτάνουμε…
Παλιά, «αγαπημένη» συνήθεια του Πωλ ήταν να μπλέκεται σε βασανιστικά διλήμματα, ώσπου να πάρει μια απόφαση, ακόμα και για τα πιο μικρά, ασήμαντα πράγματα στη ζωή του. Το μυαλό του παγιδευόταν σε δαιδαλώδεις λαβυρίνθους και η ζωή του καθυστερούσε αναμένοντας συνεχώς το αποτέλεσμα στην ζυγαριά των αποφάσεων. Όμως τώρα, στη θέα της κοπέλας στη φωτογραφία οι κόρες των ματιών του διαστέλλονταν και οι παλμοί της καρδιάς του εκτινάσσονταν σε ένα πρωτόγνωρο ρυθμό. Χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες και παράλληλα χωρίς να έχει ιδέα τι θα κάνει, για πρώτη ίσως φορά δραπέτευε απ’ τον εαυτό του αντιδρώντας ενστικτωδώς.
- Ας μην καθόμαστε άλλο εδώ, χρειάζεσαι φροντίδα. Πάμε! Δίχως να χάσει λεπτό, πέρασε τα χέρια του κάτω απ’ τις μασχάλες του Τζων και με μια κίνηση τον σήκωσε. Υποβαστάζοντάς τον τόν έσυρε μέχρι το σπίτι του λίγα τετράγωνα παραπέρα.
 
 
 
Ο γέρο – Τζων είχε πέσει σε βαθύ λήθαργο στο κρεββάτι του Πωλ. Απολάμβανε τον πρώτο ήρεμο ύπνο μετά από πολλά χρόνια, έχοντας δεχτεί από έναν άγνωστο τη φροντίδα και τη θαλπωρή, που τόσο είχε στερηθεί. Στο διπλανό δωμάτιο ο Πωλ, αφού είχε περιποιηθεί την πληγή του γέρου και του είχε προσφέρει φαγητό και ζεστό τσάι, έψαχνε έναν τρόπο να αναβάλλει τη συνάντησή του με τη Λίμπυ.
 
Έχουν μείνει μόλις τέσσερις ώρες πριν το ραντεβού τους. Ο Πωλ κρατάει τώρα στα χέρια του τη φωτογραφία που πήρε κρυφά απ’ το γέρο, όταν του έβγαζε το παλτό του. Κοιτά την κοπέλα με τα αγορίστικα μαλλιά ψάχνοντας μάταια απαντήσεις στα ερωτηματικά που καρφώνονται σαν ριπές στο κεφάλι του.
 
 
 
Ποια είναι αυτή η γυναίκα;
Ο Πωλ σφίγγει τα δάχτυλά του γύρω απ’ τη φωτογραφία.
 
Τι σχέση έχει ο γέρος με αυτή;
Κοιτάει προς το υπνοδωμάτιο.
 
Γιατί η Λίμπυ τη θέλει νεκρή; Γιατί εκείνη να θέλει να με βγάλει απ’ τη μέση;
Ο ιδρώτας κυλάει στο πρόσωπό του.
 
Κι αν όλο αυτό είναι ένα ψέμα της Λίμπυ; Αν είναι η ίδια η Λίμπυ που με θέλει νεκρό; Αν κι ο γέρος είναι στο κόλπο της;
 
Ο Πωλ δεν μπορεί να σκεφτεί πια καθαρά, νιώθει να πνίγεται. Το βλέμμα του κατευθύνεται πότε προς το υπνοδωμάτιο και πότε προς το ρολόι. Οι δείκτες του φαίνονται τώρα να κυλούν πιο γρήγορα, σχεδόν απειλητικά, σαν να είναι κι εκείνοι μέρος του άγνωστου αλλά εις βάρος του σχεδίου.
 
 
 
Πρέπει να μιλήσει σε κάποιον. Να αποκαλύψει τα πάντα σε κάποιον που εμπιστεύεται, κάποιον που ενδιαφέρεται για εκείνον. Σηκώνεται.
 
- Έχεις λίγο χρόνο, Χίλντα;
- Ααααα! Τι ευχάριστη έκπληξη, Πωλ! Αααχ, πέρασε πέρασε, αν και με βρίσκεις σε αναστάτωση και το σπίτι…αχ μη με παρεξηγήσεις! Απ’ το πρωί….
Ο Πωλ το έχει ήδη μετανιώσει αλλά δεν έχει επιλογές.
- …έχω κάνει χίλιες δουλειές, ψώνια κι έχω άλλα τόσα να κάνω, συνέχιζε εκστασιασμένη η χήρα σηκώνοντας και χτυπώντας ένα   ένα τα μαξιλάρια του καναπέ. Περιμένω επισκέψεις, Πωλ! Θα φιλοξενήσω τον δεύτερο ξάδερφο του συγχωρεμένου του άντρα μου. Ο αγαπημένος μου, ο Μόζι Μπέρνσταιν φτάνει αύριο πρωί….!
 
 
Συνεχίζεται…

15 σχόλια:

  1. Φοβερό το γύρισμα με τον Μόζυ, catmother!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω ομως μια απορία: κολλημένος ο Πωλ???? Το δυναμικό μας αγόρι? Εγω τον ειχα στο μυαλό μου σαν τον Κουρκουλο ενα πράμα και συ μου τον αποκαθηλώνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος12:05

      Όχι πάτερ, είπαμε ο Πωλ δεν είναι ακριβώς, ούτε Κούρκουλος, ούτε Φούντας. Δεν είχε αρχίσει ακόμα η Ελένη Ροδά να τραγουδά, για να πληροφορήσει την οικουμένη ότι "η δουλεία κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί".

      Τεκμηρίωση: http://www.youtube.com/watch?v=aj8eWTcvD2A

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος12:00

    Έγραψες γατομανούλα!!! Αρχίζει να δένει ωραία το "γλυκό"... Επιτέλους οι ιστορίες αρχίζουν να δένουν, γιατί αλλιώς είπαμε: ούτε το 2016 δεν θα βρουν λύτρωση τα ηρωάκια μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος12:42

    Έκτακτο παράρτημα: Ο Τζον Σαντλερ, γνωστός προφήτης της δεκαετίας του30 στην Νέα Υόρκη και μυστηριώδης ήρωας του Ποντικοδρομίου, υπάρχει και μάλιστα ασχολείται με την generative art....

    Τεκμηρίωση:https://www.flickr.com/photos/125124981@N04/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και τα δυναμικά αγόρια ενίοτε κρύβουν ευαισθησίες...τι νομίζετε;; Είχαμε ξεχάσει και τη χήρα την καημένη και δεν το βάσταξε η καρδιά μου. ΥΓ. Αυτή τη φορά την απόλαυση τη συμμετοχή μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην ανησυχείς, έχω σχέδια εγώ για τη χήρα....

      Διαγραφή
  6. Καλε εμενα με τρομαζει λιγο αυτός που κουνιέται ξανα και ξανα στο κειμενο. Εσάς ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τραβάει κι αυτός τα ζόρια του, εσένα θα σκεφτεί;;

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος10:01

      Να προσέχετε πάτερ πώς μιλάτε για το παλικάρι, το αγαπώ. Άντε μη σας αφορίσω όλους....

      Διαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από την λογοκρισία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος20:23

    Εγώ πάντως θα επιμείνω: Μμμμμμμμμμμμμμ, καλή τσούλα κι η χήρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το τέλος με εξέπληξε! Δεν το περίμενα να είναι η Κοντσίτα ξάδελφός της! Αλλά πραγματικά αρχίζω να λυπάμαι τον Πωλ. Είναι περικυκλωμένος από παντού και ο καημένος πάει όπου τον σέρνει η μοίρα. Πολύ θύμα ο τύπος, μου θυμίζει λίγο τον Αντρέα (για όσους έχουν διαβάσει την προηγούμενη ιστορία). Ε λοιπόν όχι. Πρέπει ο Πωλ να πάρει λίγο την κατάσταση στα χέρια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Απ την καλή του την καρδιά τα παθαίνει όλα. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτός ο χαρακτήρας θα έπρεπε να εχει πλαστεί από εμένα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή