Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

17.5


Wensum Lodge Hotel, Φάκενχαμ, 27 Μαΐου 2010

Η Μιρτλ έμεινε να κοιτά αφηρημένα το σκοτεινό παράθυρο του ξενοδοχείου. Το μυαλό της είχε πλημμυρίσει από χιλιάδες σκέψεις, ερωτήματα, εικόνες…  Αντάλλαξε το εφαρμοστό της τζιν με ένα μαλακό σορτσάκι από βαμβάκι και ζήτησε από την υπηρεσία δωματίου να της φέρουν ένα δροσερό χυμό ανανά. Ένοιωθε τα μηνίγγια της να σφίγγονται, την καρδιά της να χτυπά ακατάστατα. Ήταν ποτέ δυνατόν; Ο πατέρας της γιαγιάς της… Ο χαμένος για χρόνια επιβάτης του Τιτανικού, ο ήρωας που με τις ιστορίες του είχε μεγαλώσει, να ήταν ένας κοινός δολοφόνος; Αν ναι, πώς είχε καταφέρει να γλυτώσει από την φυλακή; Κι αν όχι, τότε τι νόημα είχε το ημερολόγιο αυτό που περιέγραφε με τόση απάθεια και ειλικρινή κυνισμό τον χαμό αυτών των ανθρώπων; Μήπως ήταν απόρροια ενός ταραγμένου νου, που φανταζόταν την εξιλέωση μέσα από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής; Και ποια ήταν η μυστηριώδης επιβάτης που δεν χώρεσε σε καμιά βάρκα και τον χαμό της εκδικούνταν ο γέρος;

Η αυγή άρχισε να γεμίζει θολό φως το νυχτωμένο παράθυρο. Η Μιρτλ άνοιξε ξανά το ημερολόγιο και βυθίστηκε και πάλι στον παράξενο κόσμο του Τζών.

Νέα Υόρκη, Μάρτιος 1931.

                                                                                                     ....Συνεχίζεται....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου