17.6

Νέα Υόρκη, Μάρτιος 1931.

 Χίλντα, η καλή μου Χίλντα… Τόσο αθώα και ταυτόχρονα τόσο πονηρή…  Ήσουν πολύτιμος βοηθός αυτά τα χρόνια της εκδίκησης, το πιο υπάκουο και πιστό πιόνι μου. Όλοι αυτοί που με βοήθησες να διαγράψω απότη λίστα μου…  Όλοι αυτοί που δοκίμασαν το ζουμερό σου κορμί, πρώτο πιάτο και  την υπέροχη λεμονόπιτά σου, τελευταίο… Χα, κυριολεκτικά, τελευταίο… Και τι χαριτωμένη πινελιά το… «σουβενίρ» που ταχυδρομούνταν σε κάποιον τυχαίο… Ο κύκλος στένεψε όμως καλή μου… Καιρός να γευτείς και συ, λίγο από το φαρμάκι σου… Και, μην ανησυχείς, θα έρθει και η σειρά του Πωλ… Απλά όχι ακόμα, όχι όσο τον χρειάζομαι… Ναι, συγνώμη που δεν σου το είπα, όταν παρήγγειλα να του σερβίρεις τη σπεσιαλιτέ σου… Θα έρθει και η δική του σειρά… Όλοι θα πληρώσουν!